Lees het vierde deel van Akkies verhaal over chronische pijn. 
Of begin met: Deel een, Deel twee, Deel drie

Het belang van goede educatie

Op de pijnpoli in het medisch centrum Leeuwarden kreeg ik de kans mee te draaien in het Pijn Educatie Programma.  Dit heeft mij in mijn proces “de pijn de baas” te worden heel veel toegevoegde waarde gegeven. Ik kreeg steeds meer inzicht in hoeveel invloed je lichaam, je geest en je brein op elkaar hebben. En dat ik met mijn gedrag mijn pijn kan beïnvloeden. Dat mijn mindset voor een groot deel bepaalt hoeveel pijn ik heb. Dat ik door de jarenlange pijn “een stoorzender” heb ontwikkeld die mij verkeerde pijnsignalen geeft. Ik leerde mezelf iedere dag een doel te stellen, mijn pijn niet teveel aandacht te geven en vooral: VOLHOUDEN! En succes halen uit dingen die ik leuk vind.

Een nieuwe zelf

Voorheen liet ik de moed snel zakken als ik pijn had. Werd ik besluiteloos als mijn lijf niet goed voelde en dacht ik al snel, ik ga vandaag maar niet lopen. Nu laat ik me niet zo snel meer ontmoedigen en blijf actief binnen mijn grenzen, ook als het een dag wat minder voelt.  Als ik dan ondanks de pijn toch mijn activiteiten heb volgehouden krijg ik daar een enorme kick van. Succes geeft voldoening en dat is positief. En positieve ervaringen creëren nieuwe “olifantenpaadjes”. Mijn diep ingesleten pad waar de pijnsignalen als een automatisme doorheen liepen is ondertussen een dun lijntje geworden. Ik heb het pad bijna “ glad gestreken”.

De lange weg...

Het is een lang proces geweest om te komen waar ik nu ben. Met “bloed, zweet en tranen” heb ik mijn wandelen weer weten op te bouwen.   Volgens mij omdat lopen, gevolgd door pijn, zat verankerd  in mijn brein. Dankzij de “pep talk” op de PEP cursus heb ik geleerd door te zetten en nu gaat het lopen heel erg goed! Ik schrijf iedere dag op hoe ver ik heb gelopen en als ik dan in mijn schrift blader en zie hoeveel kilometers ik al heb gelopen de afgelopen maanden, dan wordt ik helemaal blij! Ik heb weer vertrouwen in mijn lichaam gekregen. Ik moet elke dag aan mezelf werken om “de pijn de baas te blijven”. Maar het is het meer dan waard! Voorheen lag ik halve dagen in bed lag met vreselijke pijn, nu loop ik bijna iedere dag 3 tot 5,5 km en voor een fietstocht van 30 km draai ik mijn hand niet meer om. WAT EEN WINST !

Ik ben trots op mezelf als ik zie hoeveel stappen ik verder ben gekomen dankzij motivatie, kennis en vooral geduldig oefenen.