De volgende vergelijking klinkt misschien wat vreemd, maar is erg zinvol om pijn beter te begrijpen. Je kunt pijn vergelijken met een hond die in jouw hersenen leeft. (Mocht je niet van honden houden, dan kun je een ander dier nemen!).

Iedere keer dat de hond blaft, voel jij pijn. Vroeger was deze hond jouw vriend. Hij blafte alleen wanneer het nodig was, namelijk als erg gevaar dreigde. Tegenwoordig ben je niet meer zo tevreden met je hond. Hij blaft namelijk steeds vaker, en vaker niet terecht! Waar het vroeger een goed getrainde hond was, lijkt hij steeds wilder en ongehoorzamer te worden. Net als jouw chronische pijn. 

Je innerlijke hond trainen

Als je deze vergelijking maakt, zie je ook waarom sommige behandelingen op de lange termijn wel of niet kunnen werken. Hoe train je een gemene en wilde hond?

1. Beweging: Een hond die zijn energie kwijt kan is al een stuk blijer. Dat geldt ook voor ons zenuwstelsel. Beweging en buiten zijn helpt zowel honden als ons zenuwstelsel om meer tot rust te komen.
2. Aandacht geven: Met de juiste aandacht en training gaat een hond pas minder blaffen. Dat geldt ook voor pijn. Je kunt niet verwachten dat er iets verandert wanneer je het steeds maar negeert. 
3. Wel of geen medicatie?: Medicijnen zijn vaak nodig en behulpzaam bij acute pijn, maar bij langdurige pijn kunnen medicijnen (te) veel bijwerkingen geven. Je zou je een hond ook niet steeds slaapmiddelen geven om het probleem van het blaffen op te lossen?
4. Leren en hulp zoeken: Het trainen van een hond gaat het best wanneer je erover leert, of een cursus doet. Dit is niet anders voor pijnklachten, het vergt kennis, discipline en geduld om verder te komen. 
5. Jij bent de sleutel tot de oplossing: Hoeveel hulp je ook zoekt bij het trainen van een hond, uiteindelijk blijft het jouw hond. Dat betekent dat je zelf manieren moet vinden om jouw (getrainde) hond blij en gezond te houden. Hetzelfde geldt voor pijn. Hulp is nodig, maar werk vooral aan vaardigheden die ervoor gaan zorgen dat je die hulp kunt afbouwen!